Zorientowanie na gracza. Odbiorca jest najważniejszy.
Na wstępie musicie przyjąć perspektywę odbiorcy. Trzeba kierować się tym, co odbiorcy uważają za ważne i atrakcyjne, a nie tym, co podoba się twórcom. Gra ma podobać się graczom, dostarczać im rozrywki, być dla nich interesująca.
Jednocześnie pamiętajcie, że Wasza gra powinna także spełniać cele edukacyjne. Fabuła ma przedstawiać walory Starego Przedmieścia i odzwierciedlać historie przekazane przez mieszkańców dzielnicy. Elementy edukacyjne powinny być włączone w strukturę gry w taki sposób, aby nie przestawała ona bawić graczy. Dlatego ważne jest, aby dokładnie poznać odbiorców oraz określić ich preferencje.
Na początku wyobraźcie sobie odbiorcę, grającego w gry i odpowiedzcie na pytania:
- Kim jest gracz?
- Co jest dla niego/niej ważne w grach? Na jakich cechach gier mu/jej zależy?
- Co się mu/jej podoba?
- Co lubi?
- Czego nie lubi?
- Co go/ją motywuje do grania w grę?
Należy o tym pamiętać także na dalszych etapach projektowania gry. Wprowadzając nowe elementy, myślcie o reakcji odbiorców. Jakie emocje wywoła w nich nowy element?
Przykład
odbiorca ‒ rodzina z małymi dziećmi. Grają w grę, aby wspólnie spędzać czas, dbać o więzi rodzinne. Rodzice chcą, aby dzieci dobrze się bawiły, ale także nauczyły nowych rzeczy. Chcą dostarczyć im mądrą rozrywkę. Dzieci chcą się dobrze bawić razem ze swoimi rodzicami. Często grają w różne gry. Lubią wyzwania, rywalizację i element zaskoczenia. Mają trudność z utrzymaniem uwagi na jednej rzeczy, łatwo się rozpraszają. Grają z dużym zaangażowaniem. Gra wywołuje w nich wiele emocji.
W przypadku Game of Gdansk odbiorcami są młodzi ludzie, wasi rówieśnicy. Zastanówcie się jakie cechy powinna mieć gra, którą tworzycie, aby była atrakcyjna dla młodzieży.